W lutym Tate Britain zainaugurowało największą w historii tego muzeum wystawę prac tworzącego do dzisiaj Davida Hockneya, jednego z najsłynniejszych brytyjskich malarzy XX wieku. Uważany za współtwórcę angielskiego postmodernizmu, w 2012 roku otrzymał z rąk Elżbiety II Order Zasługi. W Tate Britain zobaczyć można przegląd jego prac z ponad sześćdziesięciu lat twórczości. Także te dzieła, których nie dane było nigdy obejrzeć szerokiej publiczności.
Gdyby twórczość żyjących artystów mierzyć sumami osiąganymi przez ich dzieła, Hockney z pewnością należałby do ich elity. W 2006 roku, na aukcji w Sotheby’s obraz The Splash (1966) sprzedano za 2,6 miliona funtów. A Bigger Grand Canyon, czyli cykl sześćdziesięciu obrazów ułożonych w jedno dzieło, trafił do National Gallery of Australia za 4,6 miliona dolarów, a Beverly Hills Housewife (1966-67), część serii California Dreaming, w 2009 roku trafił pod młotek na aukcji londyńskiego Christie’s i osiągnął sumę 7,9 miliona dolarów. Rekordem w historii sprzedaży dzieł artysty był obraz Woldgate Woods 24, 25 and 26 October 2006. Namalowane w kilka dni na sześciu połączonych ze sobą płótnach dzieło zostało sprzedane za niemal 12 milionów dolarów.
Według opinii Gregory’ego Billaulta, dyrektora Wydziału Sztuki Współczesnej Sotheby’s, twórczość Davida Hockneya to dzisiaj „filar powojennej sztuki brytyjskiej”.
Artysta świętuje w tym roku swoje osiemdziesiąte urodziny. Mimo wieku nie boi się nowych technologii, chętnie tworzy na iPadzie.
David Hockney urodził się 9 lipca 1937 w Bradford. Już jako dziecko chciał zostać malarzem. Uczęszczał do Breadford School of Art oraz studiował na Royal College of Art w Londynie. Znaczny wpływ na jego twórczość miały dzieła R.B. Kitaya, z którymi się wówczas zetknął.
Idąc tropem wytyczonym przez tego amerykańskiego artystę, Hockney malował proste sceny i otaczające go przedmioty. Jego dzieła były bardzo kolorowe, nieco żartobliwe i często utożsamiano go ze stylem pop-art, mimo jego sprzeciwu. Obrazy, często zabarwione erotycznie, zawierały seksualne podteksty. Na swoich wczesnych płótnach umieszczał też teksty i liczby, które odpowiadały literom alfabetu. 4.8 – oznaczało czwartą i ósmą literę alfabetu, D.H., inicjały artysty, zaś 3.18 – popularnego piosenkarza Cliffa Richarda, w którym podkochiwał się Hockney.
W 1963 roku odbyła się pierwsza indywidualna wystawa prac Hockneya, która wzbudziła olbrzymie zainteresowanie zwiedzających. Artyście udało się sprzedać wszystkie wystawione obrazy. Rok później Hockney wyjechał do USA, gdzie wykładał na uniwersytetach w Iowa, Kolorado i Kalifornii. W 1978 roku zamieszkał na stałe w Los Angeles.
Na przełomie lat 60. i 70. malarstwo Hockneya stało się bardziej realistyczne. Pejzaże oddawały klimat Kalifornii: morze, palmy, słońce, niebo, otwarte baseny, trawniki i modernistyczne domy bogaczy. Bohaterami bywali nadzy chłopcy. Kolory na obrazach Hockneya są niezwykle żywe, soczyste: błękit, zieleń, róż, pomarańcz. W latach 80. Hockney mocno eksperymentował z fotografią, która zawsze była mu bliska. Tworzył fotokolaże, mozaiki łączonych zdjęć, które nazywał łącznikami, „joiners”. Na słynne dzieło Pearblossom Hwy, przedstawiające skrzyżowanie dróg między Los Angeles i San Francisco, artysta zużył 650 rolek filmu.
Najchętniej jednak maluje farbami olejnymi, wodnymi, akrylami. Portrety, autoportrety, pejzaże, kwiaty w doniczkach i wazonach. Niezwykle barwne, ciepłe, pogodne. Kolory jego dzieł, pozorna prostota form i treści czy homoseksualne podteksty pozostają nadal znakiem rozpoznawczym jego twórczości, podobnie jak fryzura oraz charakterystyczne okulary w okrągłych oprawkach. Choć ufarbowane zwykle na blond włosy zastąpiła siwizna, jest nadal jednym z najbardziej płodnych brytyjskich artystów. |
Wystawa w Tate Britain została zorganizowana wspólnie z paryskim Centre Pompidou i The Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. Potrwa do 29 maja.
